DIVERSITEIT
Ik heb iemand van onze Sint-Guido-school geïnterviewd, maar hij/zij wil graag anoniem blijven. Dat komt omdat hij/zij verlegen is. Ik heb hem/haar gevraagd hoe die persoon zich voelt ten opzichte van zijn/haar klasgenoten. En dit is het antwoord.
“De manier waarop ik mij kleed, mij gedraag en vooral dat ik aangetrokken word door hetzelfde geslacht, dat kan voor bepaalde mensen choquerend of op zijn minst ongewoon zijn. Maar ik ben wie ik ben. Ik vind niet dat ik moet veranderen omwille van iemand anders.”
Hoe komt het dat jij je anders voelt?
“Ik voel mij niet anders. Het zijn eerder de anderen die dat gevoel hebben ten opzichte van mij.”
Voel je je soms bedreigd?
“Ik voel mij op onze school helemaal niet bedreigd, mijn vrienden accepteren mij zoals ik ben. Ik weet wel dat er personen in mijn situatie zijn die hierover anders denken. Zij voelen zich soms gediscrimineerd en onveilig op straat. Gelukkig heb ik dat niet.”
Wat bedoel je met: je anders kleden en gedragen?
“Hiermee bedoel ik dat ik mij volgens mijn overtuiging anders gedraag en kleed dan sommige anderen vinden dat het moeten zijn.”
Hoe wist je dat je je zo voelde ten opzichte van hetzelfde geslacht?
“Ik voelde mij anders, ik voelde iets wat ik niet voelde tegenover het andere geslacht. Wanneer ik vrienden van mij zag, wist ik dat ik aangetrokken was door hen en ik wilde altijd het beste voor hen.”
Had jij het in het begin moeilijk?
“Het was in het begin moeilijk voor mijn ouders. Maar ik kon het niet langer verbergen, zij moesten het weten. Ik was mezelf niet en dat vernietigde mij vanbinnen. Mijn ouders hebben het nieuws geaccepteerd en zij zien nu dat ik gelukkiger ben. Dus zijn zij dat automatisch ook.”
– Joyce Van Overstraeten – 7INVA