maandag 7 maart 2022 (2)
Haast
Ik werd wakker
En gooide de duizeligheid weg.
Ik keek op de klok
En wist dat het al te laat was
Schiet op, kwelgeest van mijn dromen,
Anders ga je de metro missen.
‘Shit!’
Nee, zei ik: ‘Schiet op’
Je bent weer te laat
Je ziet weer zijn pandagezicht
Je gaat terug naar de les
Met een excuus in je hand
Ik keek naar iedereen
Fit en perfect in hun eigen wereld.
Ik
was te laat.
Bij de graven zag ik de stromen
Omdat ik wist dat ik niet alleen was
Diep in die duisternis en
Diep in het eenzame glas.
Over Frank Hoornaert
leraar Sint-Guido-Instituut, Anderlecht
Dit bericht is geplaatst in
poëzie. Bookmark de
permalink.