Anderlecht – Barça: 2 – 0

Wij van U19 RSCA speelden op 8 maart tegen de U19 van Barcelona. Ik, Siebe, speel voor Anderlecht. Twee dagen voor de aanvang van de wedstrijd zijn de kriebeltjes in de buik opgedoken. Was het stress of eerder goesting om die Catalanen een lesje te leren, zoals vorig jaar? Ik zou zeggen: een combinatie van beide.

De stress had deels te maken met al die ogen die op je zijn gericht, maar anderzijds wil je ook graag iedereen gewoon tonen waartoe wij in staat zijn.

De dag van de wedstrijd breekt aan. De dag waar wij met onze ploeg zo hard naartoe hebben geleefd,  zo hard voor gewerkt hebben. We hebben net als vorig jaar weer een prachtig team en ik ben erg fier om er deel van uit te maken.

We beginnen aan de opwarming, het stadion begint stilaan vol te lopen. Iedereen is er meer dan 100% klaar voor. Daar gaan we dan, op het fluitsignaal van de scheidsrechter.

We spelen goed en kunnen enkele kansen creëren. Maar ook Barcelona is sterk. Bij de rust is de stand nog steeds 0-0. Niet slecht, maar er zit meer in. We voelen dat we deze wedstrijd kunnen winnen. De tweede helft is begonnen en eerst drukt Barça door, maar kan de druk niet aanhouden. Wij komen intussen steeds meer in de wedstrijd en kunnen al snel in de tweede helft de openingstreffer maken: 1-0!

Wat een vreugde breekt er los! Ik word gewisseld na een gele kaart en dus schorsing voor de halve finale in Nyon. Barcelona kan geen doelpunt meer maken en kort voor het eindsignaal kunnen wij nog de 2-0 maken!

Nu breekt het feest helemaal los. Wij gaan naar Zwitserland (Nyon). Na de wedstrijd moet ik nog een dopingcontrole gaan doen. Die is goed verlopen. We feesten nog even maar de focus moet al snel terug komen om te blijven werken naar de volgende wedstrijd.

• Siebe Van der Heyden, 6HW & U19