E e n   R E C O R D J A A R

Leen Renders staat al 16 jaar in Okan op Sint-Guido, nu ook als coördinator. Het voorbije schooljaar is een recordjaar geweest. Maar ook behoorlijk druk. Een gesprek.

Hoeveel klassen en leerlingen telt Okan dit aflopende schooljaar?

Dit schooljaar is een recordjaar voor Okan, op onze school , maar ook op zoveel andere scholen. Sinds 19 mei is de afdeling officieel ‘volzet’ verklaard met samen 140 leerlingen verdeeld over 13 klassen. Daar zijn ook veel leraren voor nodig: ongeveer 25 leraren.
Ik herinner me nog altijd de start op het Dapperheidsplein, in het oud Sint-Anneke, in het jaar 2000. Verpleegkunde en Verzorging heeft daar in alle rust gezeten, totdat Okan op de proppen kwam en maar bleef groeien. Na een paar maanden waren het gras en de bloemen aan de zijkant verdwenen door het gevoetbal van onze leerlingen tijdens de pauze. Er waren geen bel, geen secretariaat en geen refter waar we met zijn allen binnen konden. Maar ik heb nog steeds heel goede herinneringen aan die eerste jaren en herinner me nog heel wat van mijn eerste leerlingen.

Dan werd de vestiging op het Sainte-Adresseplein gekocht. Vóór de verbouwingen kende dat gebouw vele gebreken, maar daar zaten wij ook redelijk rustig. Het laatste jaar dat we daar zaten, konden we genieten van enkele mooi gerenoveerde lokalen op de benedenverdieping. Ook de Itterbeekselaan had zo zijn voordelen, met het weidse uitzicht achter het gebouw, maar de opsplitsing tussen twee vestigingen was een serieus minpunt voor de leerlingen en leraren. Nu voel ik me heel goed thuis op de DJ. Het is er wel vaak erg druk met de kleuter- en de lagere school, maar heel wat ex-okanners sluiten aan bij de eerste of de tweede graad en zien we dan nog vaak. De leerlingen die de overgang moeten maken naar de VS moeten wennen, maar ik vind het er eigenlijk erg rustig.

Waren er in de beginjaren ook al analfabeten?
Op het einde van ons eerste schooljaar kwam onze eerste echte analfabeet binnen. Ik herinner me haar nog goed: Jacqueline, een 16-jarig meisje uit Kameroen, kon haar naam niet schrijven. Zo trots dat ze was als dit na enkele weken toch lukte! Dit was voor ons echt wennen. Mondeling probeerden we haar natuurlijk te betrekken bij de les, maar eigenlijk wisten we niet goed hoe we dit moesten aanpakken. Onze organisatie was er toen niet op voorzien om analfabeten apart les te geven en hoe we het moesten aanpakken, was ook niet echt duidelijk. Na enkele jaren zonder analfabeten, hebben we nu opnieuw een aanzienlijke groep van analfabeten. Ondertussen hebben we betere methodes en meer uren om hen de nodige aandacht te geven, maar het blijft heel veel inspanningen vergen.

Is de didactiek in Okan met de jaren veranderd?
In 2000 waren we zonder enige kennis van Okan gestart. Enkele collega’s hadden Nederlands gestudeerd, maar met NT2 had niemand in onze school ervaring. Het Steunpunt Nederlands als Tweede Taal (nu het Centrum van Taal-en Onderwijs) hielp ons wel, in 2004 kwam ROTAN (een referentiekader met doelen voor Okan) en in 2009 kwamen dan de ontwikkelingsdoelen zoals die nog steeds van kracht zijn in Okan. De laatste jaren ontwikkelden we in de vakgroep heel wat materiaal en gingen we onze doelen ook steeds concreter toetsen. We zijn nu veel meer gestructureerd dan enkele jaren geleden, wat zeker goed van pas komt dit jaar met een dergelijke toestroom.

Heb je als coördinator veel werk?
Dit jaar is het natuurlijk superdruk als coördinator. Bepaalde taken gaan na al die jaren natuurlijk steeds makkelijker en sneller. Vele afspraken in de vakgroep staan op punt. Maar de grote toestroom van leerlingen maakt dat ik het erg druk heb en veel werk heb met het inwerken van nieuwe collega’s, roosters maken, 140 rapporten voorbereiden, overleg met de leerkrachten van 13 klassen etcetera. Daarnaast vraagt een vervolgdoorlichting volgend jaar extra werk. Door de grote toestroom was een nieuwe vestiging onvermijdelijk, maar dat vergt natuurlijk ook meer tijd. Dit jaar is het soms wat te veel. Maar ik doe mijn job nog steeds graag, hoor.

Heb je nog wel tijd voor een hobby?
Met deze drukke job, 2 uur pendelen per dag en 3 kinderen thuis, is er niet echt veel tijd voor een hobby. Ik speel nog één keer per week badminton en hoop daar in de toekomst twee keer van te maken, maar ik weet nog niet of dit realistisch zal zijn volgend jaar.

Wat zijn je beste en slechtste herinneringen in Okan?
Het was echt moeilijk wanneer sommige leerlingen worden uitgewezen of toen een ex-leerling is gestorven. Gelukkig zijn er veel goede herinneringen. Elk jaar zien we in september nieuwe leerlingen die heel zenuwachtig voor de eerste keer naar school komen en geen woord Nederlands kennen. Op het eind zien we hoe zij helemaal open zijn gebloeid, zich in het Nederlands uit de slag kunnen trekken en bijna altijd op hun Okan-jaar terug zullen kijken als één van de meest positieve punten van hun verhuizing naar België. Er zijn ook steeds meer leraren met wie ik die herinneringen kan delen, dus wordt het ook altijd leuker.

• Benedikt Verbruggen