dinsdag 13 juni 2017

“Een glimlach kan wonderen doen” (K. Guns)

Zij doet geen half werk, mevrouw Kris Guns. Ze staat altijd voor iedereen klaar, lijkt op het eerste gezicht misschien een tikje terughoudend, maar is steeds vriendelijk en kan kordaat zijn waar het moet.

Wij vinden het allemaal heel erg jammer, nu we van haar afscheid gaan moeten nemen. Ook al is een deugddoend pensioen haar natuurlijk zeer gegund.

Mevrouw Guns staat sinds twintig jaar op Sint-Guido, eerst als leraar in de verzorging en verpleegkunde, nadien als coördinator en sinds enkele jaren dus als vestigings-directeur op het Sainte-Adresseplein (SAP).

Signaal: Wat zijn uw plannen, als u straks op pensioen vertrekt?

Eerst en vooral veel rusten, want ik heb het gevoel dat ik veel slaap tekort kom. Nadien zou ik graag enkele cursussen volgen. Er staat vanalles op mijn lijstje. Zo wil ik mijn talenkennis bijschaven, wil ik mij vervolmaken in gebakjes maken en mij verder specialiseren in bloemschikken… Het ziet ernaar uit dat ik op pensioen nog minder tijd zal hebben dan nu.

Als er toch nog een beetje tijd is, ga ik mij volop wijden aan mijn favoriete hobby’s zoals: winkelen, rommelmarkten afschuimen, kortom alles wat prettig is. En last but not least, meer tijd met mijn kleinkinderen doorbrengen, natuurlijk.

Ionela (6HW): “Mevr. Guns staat altijd klaar voor iedereen. Ze is héél lief. Als je met een persoonlijk probleem zit, dan leer je haar kennen als iemand met veel begrip.”

Wat waren uw beste momenten op Sint-Guido?

De beste momenten zijn wanneer onze leerlingen tevreden terugkeren van een lesdag, een uitstap of projecten. En wanneer ik zelf met een goed gevoel naar huis kan vertrekken.

Maar ook: een glimlach, een ‘dankjewel!’ Het zijn kleine dingen, die vaak wonderen kunnen doen.

Toch was mijn aangenaamste tijd op Sint-Guido nog toen ik leraar en coördinator was in de verpleegkunde. Ik herinner mij dat er in een geest van samenhorigheid enorm hard werd gewerkt, maar tegelijk ook veel plezier gemaakt.

Mehdi (6HW): “Ik tril nog na van de tango die ik met u, mevr. Guns, op het schoolbal heb gedanst. Ik heb alles samen flink wat tijd doorgebracht op uw bureau. Mag ik u alvast het allerbeste wensen met uw tweede jeugd?”

Wat waren de moeilijkste momenten in uw carrière?

De moeilijkste zijn wanneer privé en school door omstandigheden toch moeilijk te combineren waren. Het is ook waar dat het al eens kan botsen met leerlingen, leraren en/of ouders. Maar daar leer je mettertijd wel mee omgaan. De minst aangename momenten op school ben ik trouwens allang vergeten!

Was er ooit een moment dat u wou opgeven?

Daar heb ik eerlijk gezegd nooít aan gedacht.

Mevr. E. De Meersman: “Ik heb mevr. Guns leren kennen toen wij samen les gaven op IL. Ik vond toen al dat zij zo ‘sappig’ en ‘levensecht’ kan vertellen. Toen ze bij het directieteam aansloot, heb ik haar ook anders leren kennen. Mevr. Guns is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze zal haar standpunt steeds héél goed verdedigen. Wij waren het vaak oneens maar sloten het directieteam altijd goedlachs af. Kris Guns is bovenal een warme, lieve en eerlijke persoonlijkheid.”

Wat moet u kunnen om een goeie directeur te zijn?

Om te beginnen moet je van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat beschikbaar zijn. En dan moet je ook kunnen organiseren, zonder het pedagogische uit het oog te verliezen. Je moet goed communiceren met zowel leraren, ouders als leerlingen, een luisterend oor zijn, maar ook affectief kordaat kunnen zijn indien nodig.

“Ik heb geleerd om in leerlingen te blijven geloven” (mevr. Guns)

Voorts moet je al je beslissingen toch zeer ernstig overwegen. Ook dat kan tot spanningen leiden. Ik heb daar trouwens vaak wakker van gelegen: of ik wel de juiste beslissing had genomen?

Wat zou u als directeur anders doen als u een tweede kans kreeg?

Ik denk dat ik dezelfde weg zou opgaan. Al zou ik er dan misschien toch iets meer willen zijn voor wie mij dierbaar is.

Dhr. N. Vandewaetere: “Wie haar leert kennen, ontdekt een groot hart voor leraren zowel als leerlingen. De school komt bij mevr. Guns sowieso altijd op de eerste plaats. Zij is een vriendelijke, warme en optimistische persoon. Wij zullen haar missen.”

Wat hebt uzelf op school geleerd?

Een directeur leert iedere dag bij, hoor. Maar ik heb vooral geleerd om in de leerlingen te blijven geloven.

Was u geen directeur zou zijn, wat zou u nog hebben gedaan?

Verpleegkundige was mijn droomjob van toen ik nog een klein meisje was. Ik was dan ook ontzettend graag in een ziekenhuis blijven werken. Ik heb namelijk tussen 1975 en ‘80 als adjunct-hoofdverpleegkundige gewerkt op de heelkundige afdeling in het excellente Sint-Elisabethziekenhuis in Ukkel. Maar dat viel op een bepaald moment moeilijk te combineren met de job van mijn echtgenoot en met de uitbreiding van ons gezin.

Mevr. Julie Smets & collega’s: “Als nieuwe lerares voelde ik mij 4 jaar geleden dankzij mevr. Guns meteen welkom op Sint-Guido. Zij is empathisch, neemt tijd voor leraren en leerlingen en schrijft nooit iemand af. Je moet uit stevig hout gesneden zijn om mevr. Guns straks op te volgen.”

Hoe bent u dan directeur geworden?

Toenmalig algemeen directeur Piet Vandermot vroeg of ik interesse had. Ik heb de functie pas aanvaard na veel nadenken. Het zou een mooie “fin-de-carrière” worden, dacht ik. En aan iets nieuws en uitdagends beginnen ligt mij eigenlijk wel.

Valt directeur zijn goed te combineren met uw gezinsleven?

Mijn kinderen zijn ondertussen het huis uit. Mijn echtgenoot heeft veel geduld gehad en heeft mij steeds gesteund in wat ik doe.

Mevr. G. Van Cuyck over mevr. Guns: “Zij is een bezige bij, altijd in de weer, steeds een helpende hand en een luisterend oor. Gedreven en enthousiast. Het hart op de rechte plaats. Recht voor de raap. Grote inzet met veel liefde voor de school, voor de leraren en de leerlingen. Een fantastische collega en na 19 jaar samenwerken een pracht van een vriendin!”

Kunt u met één zin uw tijd op school beschrijven?

Eigenlijk heb ik daarvoor een heel boek nodig, maar het is toch de meest boeiende job die ik ooit gehad heb.

Zijn er situaties die u niet snel zult vergeten?

Ik kan zeer veel leuke anekdotes vertellen. Toch zullen ook de pijnlijke verhalen mij waarschijnlijk steeds bijblijven.

Eén ding dat u zeker gaat missen?

Ik ga de dankbaarheid missen en de vriendschap van zowel leerlingen als leraren.

Wat zijn uw passies?

Ik hou enorm van bloemen, van bloemschikken en een interieur inrichten.

Wat is het recept van uw fameuze appelcake?

Dat blijft voor altijd een goed bewaard geheim!

Bedankt dat u voor ons tijd hebt gemaakt, BEDANKT vooral ook voor al de rest. En geniet met volle teugen van een zalig pensioen!

  • Yasmine Benalyech (6HW) en Wassima Nadi (6ECMT)

Over Frank Hoornaert

leraar Sint-Guido-Instituut, Anderlecht
Dit bericht is geplaatst in interview. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord